Ormanlar kralı aslan , ininde öğle uykusuna yatmıştı. Küçük bir fare , onun üstünde geziyor , yeleleri içinde dolaşıyordu. Aslan birden öfkeyle uykudan uyandı , kendini rahatsız eden yaramaz fareyi bir pençede yakaladı.
Farecik yalvarmaya başladı:
-Ne olur kral Hz.leri , beni öldürme. Kimbilir bir gün , benim size bir yardımım olabilir.
Aslan , pençeleri arasında titreyip duran fareye alaylı baktı.Senin gibi küçücük bir yaratığın bana ne yardımı olabilir ki! diye geçirdi içinden.Fakat yine de fareyi , hayatını bağışlayıp serbest bıraktı.
Aslan bir gün , avcıların kurdukları bir tuzağa düşmüştü. Ağa yakalanmıştı. Kükreyerek hamle yaptıkça , ağın ipleri vücuduna daha sıkı sarılıyordu.
Aslan acı acı kükremesini ormanda tüm hayvanlar işitmişti.
Küçük fare , duyduğu seslerden , aslanın başının dertte olduğunu anladı.Beklediği yardım fırsatı nihayet ortaya çıkmıştı.Ağın içinde çaresizce kıvranan aslanı görünce sevindi.
-Kral Hz.leri , bir gün size yardımım dokunabilir dediğimde , bana gülüp geçtiğinizi biliyorum.
Ama işte dediğim o gün şimdi geldi , dedi.
Ve keskin dişleri ile , aslanı saran ipleri kemirmeye başladı.
Kısa sürede ipleri kopararak ormanlar kralı aslanı tuzaktan kurtardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder