Gölgesinin Büyüklüğüne Aldanan Kurt

   Güneşte kendi gölgesinin ne kadar büyük olduğunu gören bir kurt , kendi kendine :
   -Böylesine büyük bir yaratık olan ben , aslandan neden korkayım . Artık kendimi
 hayvanların kralı ilan edebilirim , demişti .
    Kurt bu düşünceler içinde iken , önüne bir aslan çıktı . Kendinin çok güçlü olduğuna
 inanan kurt , aslandan kaçmadı . Aslan da yemek için avlanmak zahmetine girmeden
 onu parçaladı ve karnına indirdi.
    Kurdun son sözleri şu olmuştu :
   -Kendi ölümümü kendi akılsız kafamla kendim hazırladım.

Yanlış Bir Akıl Yürütme

   Bir aslanı bir horozun ötüşü kadar ürküten başka bir ses yoktur.
   Aslanın biri , bir gün bir eşeğe saldırmaya hazırlanırken , horoz ötmeye başlar . Aslan da eşeği yemekten vazgeçip kaçar.
   Aslanın horoz sesinden ürküp kaçması eşeği keyiflendirir . Horoz sesinden böylesine ürken bir aslan , eşek sesinden daha fazla korkar , diye düşünür.
   Aslanın ardına takılır . Anırarak onu iyice korkutmak ister.
   Aslan , aptal eşeğin anırarak kendini kovaladığını görünce , hemen geri döner ve onu bir hamlede parçalayıp işini bitirir.

Kısmetine Razı Ol

   Yoksul bir kocakarının evine alışan , ama karnı bir türlü doymayan kedi , bu sefaletten usanmış ; bolluk içinde yaşamak ümidiyle padişahın sarayına gitmişti.
   Padişahın adamları , görünce içeri sokmadılar , okladılar hayvanı.
   Zavallı kedi , can havliyle kan revan içinde kaçarken , bir yandan da şöyle diyordu :
   - Eğer kurtulur sağ kalırsam , ihtiyarın yoksulluk evinde fareyle arkadaş olacağım.